People will risk everything for a little bit of something beautiful.
Το Σκοτεινή μου Βανέσα είναι το ντεμπούτο της συγγραφέως Kate Elizabeth Russel ένα βιβλίο φαινόμενο για το 2020 που μόλις κυκλοφόρησε στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η ιστορία ακολουθεί την δεκαπεντάχρονη Βανέσα που φοιτά σε ένα οικοτροφείο που η ίδια έχει επιλέξει. Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνική και χωρίς καθόλου φίλους. Εκεί θα ερωτευτεί τον σαραντάχρονο καθηγητή Αγγλικών της, Τζέικομπ Στρέιν και θα συνάψουν σχέση. Δεκαεφτά χρόνια αργότερα και με το κίνημα #metoo στην Αμερική όλο και να μεγαλώνει, μια ακόμη παλιά μαθήτρια βγαίνει να τον κατηγορήσει για σεξουαλική κακοποίηση. Η Βανέσα όμως βρίσκεται σε άρνηση και δεν ξέρει τι μπορεί πραγματικά να πιστέψει. Γιατί ίσως ο Στρέιν να μην την αγάπησε ποτέ και να ήταν ένα ακόμη θύμα του.
Η συγγραφέας χρησιμοποιεί αμφίδρομη αφήγηση, με τα κεφάλαια να εναλλάσσονται ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, στα εφηβικά χρόνια της Βανέσας στις πρώτες επαφές της με τον Στρέιν, στον εφηβικό ενθουσιασμό της και στο σήμερα ως τριαντάχρονη γυναίκα που ισορροπεί ψυχολογικά σε ένα τεντωμένο σχοινί. Κάτι που δένει την ιστορία και μας δείχνει πως παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι αλληλένδετα.
“Nothing you can take from me was ever worth keeping.”
Έχουν περάσει μέρες από τότε που ολοκλήρωσα το βιβλίο και μόλις τώρα κάθομαι να γράψω την κριτική, επειδή πραγματικά προβληματίστηκα πολύ πως να το βαθμολογήσω. Το Hunger Games ήταν από τις πρώτες σειρές που ήρθα σε επαφή με αυτό το είδος και μια από τις αγαπημένες μου, οπότε ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένη όταν ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει ένα prequel. Μέχρι που ειπώθηκε ότι θα πρόκειται για τον νεαρό Πρόεδρο Σνόουν, κάτι που δεν θα έλεγα πως με ενδιέφερε ιδιαίτερα, προσπάθησα όμως να μην το αφήσω να με επηρεάσει και κράτησα τις προσδοκίες μου σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο.
Στην Μπαλάντα των αηδονιών και των φιδιών ακολουθούμε τον 18χρονο Σνόου. Η κάποτε πλούσια οικογένεια του μετά το πόλεμο έχει ξεπέσει και ζει μονάχα με την γιαγιά του μιας και οι δύο του γονείς έχουν πεθάνει. Όντας όμως ένας πολλά υποσχόμενος μαθητής, η μόνη του ελπίδα να σώσει το σπίτι του και να προχωρήσει κοινωνικά, είναι να εξασφαλίσει μια αναγνωρισμένη υποτροφία για πανεπιστημιακές σπουδές. Αυτή η υποτροφία, ωστόσο, γίνεται σχεδόν ανέφικτη όταν ο Κοριολάνος και οι συμμαθητές του εμπλέκονται στους 10ους Αγώνες Πείνας.
H αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω από το βιβλίο. Αρχικά είναι πολύ διαφορετικό από την πρώτη τριλογία, κάτι που είναι καλό, καθώς δεν αισθάνεσαι ότι διαβάζεις ένα ανακυκλωμένο είδος. Ουσιαστικά θεματικά χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο ήταν σίγουρα το αγαπημένο μου. Υπήρχαν κάποιες συγκλονιστικές στιγμές ειδικά γύρω από το παιχνίδι κάτι που το έκανε γοητευτικό. Δυστυχώς στα επόμενα δύο αρχίζει και πέφτει ο ρυθμός ενώ στο τρίτο παίρνει μια τροπή που δεν περίμενα κάτι που μπορεί να θεωρεί θετικό από θέμα έκπληξης αλλά ταυτόχρονα δεν με ενθουσίασε. Ενώ πιάνει πολύ περισσότερο όγκο από ότι θα χρειαζόταν.
Ο Κοριολάνος δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα συμπαθείς χαρακτήρας αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο ούτε αντιπαθείς. Φαίνεται αρκετά ελιτιστικός και συνεχώς ανησυχεί για την υπεράσπιση του ονόματος της οικογένειας Σνόου. Είναι παθιασμένος με τις εμφανίσεις και πώς τον βλέπουν όλοι οι άλλοι. Η στάση του στην κοινωνία φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτόν. Γενικά ένιωθα πως δεν υπήρχε ένα πραγματικά original story για την δημιουργία ενός κακού. Ήθελα η Collins να είχε δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτό!
Το βιβλίο «Ένα φιλί τα μεσάνυχτα» ανήκει στην σειρά Fairy Tales όπου πέντε μυθιστορήματα ακολουθούν την ιστορία κλασσικών και αγαπημένων μας παιδικών παραμυθιών σε μια πιο ρομαντική και καυτή παραλλαγή. Έτσι θα βρούμε στις συνέχειες την πεντάμορφη και το τέρας, το ασχημόπαπο, την ραπουνζέλ και την πριγκίπισσα και το μπιζέλι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την σταχτοπούτα στην αριστοκρατική Αγγλία του 1813. Που όπως, όμως μας επισημαίνει η συγγραφέας δεν πρέπει να το πάρουμε ως ένα ρομαντικό/ιστορικό μυθιστόρημα αλλά κυρίως ως ένα παραμύθι με πολύ φαντασία.
Έτσι μια φορά και έναν καιρό σε ένα μεγάλο αγρόκτημα ζούσε η Κέιτ ένα κορίτσι γεμάτο δύναμη και αυτοπεποίθηση, όπου ονειρευόταν να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον για τους εργαζόμενους του πατέρα της. Όταν όμως ο ίδιος χάνεται από την ζωή, αφήνει όλοι του την περιουσία στην μητριά της Μαριάννα και την κόρη της. Κάπου εκεί ξεκινάει και η προσωπική της κόλαση, με εξαντλητική δουλεία όλοι μέρα. Όταν όμως η μικρή της αδερφή Βικτόρια χτυπάει ανεπανόφρωτα στο πρόσωπο αποφασίζουν να ανταλλάξουν ρόλους και να συνοδέψει αυτήν τον αρραβωνιαστικό της αδερφής της στο παλάτι όπου θα πρέπει να κερδίσουν την εύνοια του πρίγκιπα για να τους δώσει την άδεια του για γάμο.
Έτσι όταν η Κέιτ φτάνει στο παλάτι μαγεύεται από την ομορφιά και τον κόσμο που γνωρίζει. Ο μόνος που δεν τις δίνει καλή εντύπωση είναι ο ίδιος ο πρίγκιπας, που από την πρώτη τους συνάντηση ξεσπάει μια δυνατή κόντρα. Ο Γκάμπριελ δεν αργεί να καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά με την καλεσμένη του και μεταξύ διαμάχης και πάθους ένας παράνομος έρωτας αρχίζει να γεννιέται.
Η Καρδιά του Υδροχόου είναι μια ιστορία δυνατής αγάπης, θυσίας, ονείρων και αυταπάρνησης…
Η πλοκή μας ακολουθεί την Ίντεν και τον Κάλντερ όπου ζουν στην Acadia, μια θρησκευτική αίρεση μακρυά από τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο. Μία κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι ζουν μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε εμείς. Τα σπίτια τους είναι μικρά και ξύλινα, χωρίς ηλεκτρισμό ή νερό μιας και επιβιώνουν μόνο από αυτά που μπορεί να τους προσφέρει η φύση. Ο Έκτορ είναι ο αφέντης αυτής της μικρής απομονωμένης κοινωνίας ένας αυτοαποκαλούμενος προφήτης που υποστηρίζει οτι είναι ο εκλεκτός των Θεών, ο μόνος που μπορεί να διαβάσει τα σημάδια τους.
Η Ίντεν θα φτάσει στην κοινωνία στην ηλικία των οχτώ ως η εκλεκτή των θεών και στην ενηλικίωση της θα πρέπει να παντρευτεί τον Έκτορ για να πραγματοποιηθεί η προφητεία και να φτάσουν όλοι σόι στο ουράνιο παράδεισο, τα Ηλύσια Πεδία. Μεγαλωμένοι μόνο με στερήσεις και με ένα έντονο φανατισμό γύρω τους, ο Κάλντερ και η Ίντεν θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι ίσως η κοινωνία τους δεν είναι τόσο παραδεισένια και ο Έκτορ δεν είναι τελικά τόσο αγγελικός.
«Θα σε πάρω μακριά από εδώ, σε ένα μέρος όπου το κρεβάτι μου θα είναι το κρεβάτι σου και το σπίτι μου το σπίτι σου. Και σε αυτό το μέρος, δεν θα είμαι ποτέ μακριά…»
Η Mia Sheridan έκανε για ακόμη μια φορά το θαύμα της, μιας και μας μεταφέρει σε μια ιστορία αγάπης τόσο επική και μοναδική που γυρνώντας τις σελίδες δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις από την αγωνία και την ανυπομονησία για την συνέχεια. Η συγγραφέας κατάφερε να γράψει μια από τις πιο εντυπωσιακές και ανεπιτήδευτα ρομαντικές ιστορίες των τελευταίων χρόνων. Μπήκα σε αυτήν την ιστορία εντελώς τυφλή για το τι με περιμένει, έχοντας αυτοπεποίθηση στην πένα της και δεν με απογοήτευσε ούτε στιγμή. Αρχικά το μυαλό μου φώναζε πως δεν θα μπορέσω να απολαύσω κάτι τόσο θρησκευτικό και περίεργο αλλά η καρδιά μου μαγεύτηκε πολύ γρήγορα.
Heyy! Tι κάνετε; Σήμερα επιτέλους μετά από καιρό συγκέντρωσα όλες τις σειρές που έχω δει τους τελευταίους μήνες και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου στο Blog. Ετοιμάζω και για ταινίες (μιας και από τις γιορτές και μετά είδα πάρα πολλές). Πάμε να δούμε αναλυτικά!
You season 2 – Netflix
To you ήταν από τις πιο απολαυστικές σειρές που είχα δει μέσα στο 2019! H ιστορία για όσους δεν την ξέρετε ακολουθεί τον βιβλιοπώλη Joe Goldberg και την γνωριμία του με την Guinevere Beck. Όπου όχι απλά την ερωτεύεται αλλά παθαίνει εμμονή μαζί της (Ετσι ερευνά τα πάντα για την ζωή της, ψάχνει τα προφίλ της στα social media και σιγά σιγά αρχίζει να κοντρολάρει την ζωή της απόλυτα). Περίμενα με ανυπομονησία την δεύτερη σεζόν αλλά δυστυχώς — unpopular opinion εδώ — δεν μου έχει αρέσει σχεδόν καθόλου για την ώρα. Να φανταστείτε παιδεύομαι για να την τελειώσω. Αλλά θα το κάνω που θα πάει 😋
Ενώ μου άρεσε η προσθήκη της ηθοποιού Victoria Pedretti και ο Penn Badgley παραμένει εξαιρετικός στον ρόλο αυτό η πλοκή δεν μπορεί να με κρατήσει γιατί είναι φοβερά επαναλαμβανόμενη και προβλέψιμη. Ελπίζω πράγματι στα τελευταία δυο επεισόδια να αλλάξω γνώμη (όπως λένε όλοι)!
Τhe mandalorian – Disney+
Επιτέλους είδα και την πρώτη live action σειρά που έβγαλε μέσα από την νέα του πλατφόρμα η Disney+. H οποία ανήκει στο ίδιο σύμπαν του Star Wars και θα διαδραματίζεται μερικά χρόνια από το Return of the Jedi. Βρισκόμαστε μερικά χρόνια μετά από τη πτώση της Αυτοκρατορίας και πριν από την άφιξη του Πρώτου Τάγματος, και έχουμε στο επίκεντρο ένα μοναχικό κυνηγό επικηρυγμένων στα πιο απομακρυσμένα μέρη του γαλαξία (μακριά από τον έλεγχο της Νέας Δημοκρατίας) όπου βλέπουμε τις αποστολές του.
Αν και μου πήρε χρόνο να την συνηθίσω την σειρά και να δω ότι μου αρέσει πραγματικά μιας και ο πιλότος ήταν αρκετά χλιαρός και τις παίρνει τουλάχιστον 2-3 επεισόδια για να ανέβει. Στο τέλος ένιωσα πάρα πολύ αποζημιωμένη και ανυπομονώ για την συνέχεια. Υ.Γ Παρά τα γενικά σχόλια εγώ το κατά ευχαριστήθηκα που τα επεισόδια ήταν μικρά περίπου 25 με 30 λεπτά.
Mindhunter S1 – Netflix
H σειρά ασχολείται με δύο πράκτορες του FBI εν έτει 1979, που παίρνουν συνεντεύξεις από φυλακισμένους δολοφόνους με σκοπό να λύσουν τρέχουσες υποθέσεις. Ωραία σειρά με δυνατούς χαρακτήρες και καλή πλοκή. Βασίζεται κυρίως στους διαλόγους και τις συζητήσεις, κατι που την κανει πολύ ενδιαφέρουσα, γιατι πρόκειται για σκεπτόμενους διαλόγους, όμως πιστεύω πως ταυτόχρονα μπορεί να κουράσει πολλούς. Γενικά θα την χαρακτήριζα slow burne σειρά, σοβαρή, ρεαλιστική, χωρίς δράση που χρειάζεται να είσαι εκεί για να την εκτιμήσεις πραγματικά.
“So long as you fight the darkness, you stand in the light.”
Έχοντας ολοκληρώσει πριν λίγες εβδομάδες το πρώτο βιβλίο της σειράς «Φωτιά και Στάχτες» έπιασα ευθύς αμέσως την συνέχεια. Οι προσδοκίες μου ήταν πολύ υψηλές και όπως αποδείχθηκε έπρεπε, μιας και το βιβλίο ήταν αρκετά ανώτερο από το πρώτο.
Η ιστορία συνεχίζει ακριβώς μετά τα αγωνιώδης γεγονότα του πρώτου βιβλίου. Η Λάια της Σέρα με τον Έλιας Βετούριους πλέον αποτελούν τους δύο πιο διάσημους φυγάδες καθώς προσπαθούν να ξεφύγουν με κάθε τρόπο από την Αυτοκρατορία που τους καταδιώκει. Αποστολή τους να φτάσουν στο Καουφ την πιο καλά προστατευμένο φυλακή και να σώσουν τον Ντάριν, τον μοναδικό σπουδαστή που ξέρει την τέχνη του μέταλλου. Μέσα στο ταξίδι τους αυτό θα αντιμετωπίσουν μαγικά τζίνια, πονηρά τελώνια αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Τις αποφάσεις και τις συνέπειες των πράξεών τους.
Στο δεύτερο βιβλίο βρήκα τον κόσμο ακόμα πιο σύνθετο, βαθύ και σκοτεινό. Η ιστορία δεν είναι η πιο πρωτότυπη που θα συναντήσετε αλλά εδώ καταφέρνει η Sabaa Tahir να ξεδιπλώσει το συγγραφικό της ταλέντο και να πάει τον κόσμο ένα βήμα πάρα κάτω. Μιας και διανύουμε ένα ταξίδι αναπόφευκτα γνωρίζουμε καλύτερα όλοι την επικράτεια, τους λαούς, την πολιτική της αυτοκρατορίας αλλά και την μαγεία.
Η πλοκή ήταν σφιχτή και φοβερά δομημένη με συνεχή κίνηση. Πηγαίνουμε από ερημικές τοποθεσίες που θυμίζουν Αρχαία Αίγυπτο σε κατά πράσινα δάση και καταρράκτες ακόμα και σε χιόνια με παγωμένες βουνοκορφές. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να δώσει στον αναγνώστη υπέροχες εικόνες και να τον ταξιδέψει σε παραμυθένια τοπία.
Στην ιστορία προστίθεται και η πλευρά της Ελένας και δίνει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Εκτός του ότι γεμίζει τα κενά και έτσι μαθαίνουμε τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη, ταυτόχρονα μπορούμε επιτέλους να καταλάβουμε τα συναισθήματα της, να δούμε πίσω από το σκληρό και στρατιωτικό χαρακτήρα της. Λάτρεψα τα κομμάτια της ενώ μου άρεσε πάρα πολύ και η προσθήκη του Avitas Harper. Περιμένω πως και πως να δω την εξέλιξη μεταξύ τους (νέο Ship 😋🤩)
Η Λάια από την άλλη δεν είναι πια το φοβισμένο κοριτσάκι που γνωρίσαμε στην αρχή των βιβλίων. Είναι γενναία, τολμηρή, γεμάτη πάθος και αυτήν την φορά παίρνει ηγετικό ρόλο, μιας και δεν θα αφήσει κανέναν να σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια της να σώσει τον αδερφό της. Μ’αρεσει που έχει αυτήν την πίστη και ευγένεια γιατί εκπέμπει έναν σεβασμό ως χαρακτήρας.
Ο Ελίας παραμένει ο τέλειος ανδρικός χαρακτήρας έξυπνος, δυναμικός, γλυκός! Σίγουρα περνάει τα πάνδεινα για ακόμη μια φορά. Δεν ξέρω πως μου φάνηκε η τελική έκβαση του. Μιας και φοβάμαι ότι θα τον αποδυναμώσει στην συνέχεια αυτήν η τροπή της ιστορίας.
Φυσικά εξακολουθούμε να βλέπουμε και παλιούς και νέους χαρακτήρες όπως τoν Keenan, την Izzy, την Afya, τον Tas κτλπ. Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες εδώ, γιατί αφορά πολλά σπόιλερ μιας και είχαν μεγάλο ρόλο ο καθένας σε ξεχωριστό σημείο της ιστορίας.
Καλημέρα βιβλιόφιλοι! Σήμερα έχουμε ένα άρθρο που κάθε χρόνο τέτοια εποχή το βλέπουμε στο μπλογκ μας. Έχει να κάνει με τα αγαπημένα μου βιβλία για το 2019 αυτά που διαβάσαμε και όχι που απαραίτητα κυκλοφόρησαν την φετινή χρονιά. Φυσικά περιμένω και την δική σας λίστα 🤩
Φέτος κατά πιάστηκα πολύ με τον Brandon Sanderson και κυρίως με την τριλογία Mistborn. Μια υπέροχη αναγνωστική εμπειρία που είχε ως αφορμή να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα και να έρθουμε πιο κοντά με τα κορίτσια από το μπλογκ acourtofbooks. Φυσικά ως ανάγνωση είχε και τα πάνω της και τα κάτω της αλλά αναμφισβήτητα δεν μπορούσε να λείπει από την λίστα μου. Κοιτάζοντας το τώρα που έχω ολοκλήρωση και τα τρία βιβλία και τα έχω μελετήσει όλα μέσα στο κεφάλι μου μαλλον το αγαπημένο μου ήταν και το πρώτο. Και αυτό γιατί αν και ήταν πολύ δύσκολοδιάβαστο στην αρχή του, μιας και υπήρχαν πολλές πληροφορίες για το σύστημα μαγείας, ταυτόχρονα ήταν και τόσο διασκεδαστικό και ιντριγκαδόρικο να ανακαλύπτεις όλα τα καινούρια αυτά πραγματα. Τέλος υπήρχε έντονα ένας χαρακτήρας που υπερλατρεύω και το ερωτικό ζευγαράκι ήταν νομίζω στην καλύτερη και πιο διασκεδαστική φάση του.
Το μόνο μου παράπονο είναι ότι θα ήθελα περισσότερο βάθος και ανάπτυξη στους δεύτερους χαρακτήρες για να δεθώ μαζί τους περισσότερο. Μέσα σε τρία βιβλία των 700 σελίδων πιστεύω είχε αυτήν την δυνατότητα κατά πολύ ο συγγραφέας.
Γενικα ήταν σίγουρα από τα καλύτερα αναγνώσματα της φετινής χρονιάς ενώ είναι μια σειρά που θα πρότεινα για όσους αγαπάνε την φαντασία ή θέλουν να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τον συγγραφέα.
Τώρα πάμε σε πιο ρομαντικά μονοπάτια και στο βιβλίο «Η φωνή του Τοξότη». Φέτος διάβασα αρκετά αισθηματικά βιβλία κάποια πιο μέτρια, κάποια πολύ καλα. Το μόνο όμως που μπορώ να πω, πως ήταν καθαρά πιο κοντά στο πέντε είναι αυτό το βιβλιαράκι της Mia Sheridan. Ξεχώρισε γιατί είχε κάτι τρομερά ευαίσθητο και γλυκό. Ενώ λάτρεψα που είχαμε έναν γυναικείο χαρακτήρα πιο δυναμικό και πεπειραμένο από τον ανδρικό, μιας και είναι κάτι ποθ δεν βλέπουμε να το επιλέγουν αρκετά συχνά οι συγγραφείς.
Αυτό το χρόνο ήρθα πρώτη φορά σε επαφή και με την συγγραφέα Samantha Shannon. Την συγκεκριμένη της σειρά ήθελα να την διαβάσω εδώ και αρκετά χρόνια, από όταν πρώτα είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά.
Μέσα στα χρόνια όμως χάθηκε το ενδιαφέρον μου. Όταν έπεσε τυχαία στα χέρια μου δεν άφησα την ευκαιρία να μου ξεφύγει και χωρίς να το καταλάβω μαγεύτικα! Εκτός του ότι είχα στο μυαλό μου ότι θα διάβαζα ένα καθαρό Young Adult Fantasy που δεν ήταν. Βρήκα ένα βιβλίο που τελικά η συγγραφέας έχει πλάσει έναν κόσμο πολύπλοκο, έξυπνο και πρωτότυπο. Ενώ το ζευγάρι ήταν από τα καλύτερα slow burne και hate to love 🥰
Το 2019 ήθελα επιτέλους να κατά πιαστώ με την Donna Tartt και τα κατάφερα! Ξεκίνησα με το μεγάλο της βιβλίο «Η Καρδερίνα» που αριθμεί περίπου χίλιες σελίδες και ακολουθεί την ιστορία του Θίο όταν χάνει την μητέρα κάτω από ένα τραγικό περιστατικό. Τότε η ζωή του δεκατριάχρονου αγοριού θα αλλάξει ριζικά, θα ταξιδέψει από την Νέα Υόρκη στο Λας Βέγκας, θα γνωρίσει υπόπτους φίλους, θα μπλεχτεί σε μικρό κλοπές και ναρκωτικά, θα πενθήσει βαθιά την αγαπημένη του μητέρα ενώ πάντα δίπλα του — ως οδηγό, θα έχει τον πίνακα της Καρδερίνας.
Ένα όχι ιδιαίτερα ευκολοδιαβαστο βιβλίο. Έντονα περιγραφικό, με καλογραμμένους αντι-ηρωες που δεν θα συμπαθήσουν όλοι. Δεν κρύβω ότι θα το ήθελα λίγο μικρότερο μιας και ήταν αρκετά φλύαρο αλλά ταυτόχρονα είχε κάποια (μεγάλα) κομμάτια που θα μπορούσα να τα διαβάσω συνέχεια και συνέχεια…!
Αν και λίγο αργοπορημένα σας έχω επιτέλους την κριτική του βιβλίου «Ο Οφθαλμός του κοσμου», που ανήκει στην σειρά The Wheel of time (Ο τροχός του χρόνου) όπου θεωρείται ένα από τα πιο επικά έργα στην λογοτεχνία της φαντασίας. Μιας και αριθμεί 14 βιβλία, μάλιστα με τα τρία τελευταία λόγο του θάνατου του συγγραφέα να τα έχει αναλάβει ο Brandon Sanderson.
Αν και αρχικά ο όγκος του έργου με τρόμαζε κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να διστάζω να ξεκινήσω την σειρα, το ότι θα το πιάναμε παρέα με την Στέλλα και την Χριστίναμε έκανε να του δώσω πιο εύκολα αυτήν την ευκαιρία. Αρχικά οι πρώτες 150 σελίδες ήταν ένας αχταρμάς ονομάτων και τοποθετησεων που δεν γνωρίζαμε με αποτέλεσμα η ανάγνωση να είναι λίγο πιο δύσκολη. Το ότι είχαμε παρέα όμως ή μια την άλλη το έκανε πιο εύκολο και απολαυστικό. Φυσικά όσο κυλούσε η ιστορία και μαθαίναμε τους ήρωες και μπαίναμε πιο βαθιά στον κόσμο, αρχίσαμε να εξοικειωνομαστε και να το απολαμβάνουμε ακόμα πιο πολύ.
Τώρα όσο αναφορά την ιστορία μας, ξεκινάει με τους Ραντ, Ματ και Πέριν τρία νεαρά αγόρια που ζουν σε ένα απομακρυσμένο χωριό που ονομάζεται δύο ποταμοί, εκεί περνούν μια ανέμελη ζωή μακρυά από τα μυστήρια και το σκοτάδι του υπόλοιπου κόσμου. Μέχρι την νύχτα που εμφανίζεται η Μουαραίν μια θρυλική Ας Σεντάι με μεγάλες δυνάμεις, ενώ στο πλευρό της βρίσκεται και ο Λαν πολεμιστή και φύλακας της. Όταν τους αποκαλύπτει ότι και οι τρεις τους είναι τα’βερεν δηλαδή άτομα που θα αλλάξουν την ιστορία του κόσμου τους και ο σκοτεινός άρχοντας θα κάνει τα πάντα για να τους διεκδικήσει, ξεκινάει ένα ταξίδι προς την Ταρ Βαλόν την πόλη των Αες Σεντάι το μόνο μέρος που μπορούν να είναι ασφαλής.
Μαζί τους θα είναι η Εγκουέν φίλη των αγοριών και εκπαιδευόμενη ως νέα Αες Σεντάι αλλά και η Ναϊβιν, η νεαρή Σόφη του χωριού που κρύβει μεγάλες δυνάμεις. Στο μακρύ αυτό ταξίδι θα έρθουν αντιμέτωποι με τρολλοκ, σκοτεινόφιλους και λυκανθρώπους. Θα βρεθούν σε μαγικές τοποθεσίες και πόλεις πολύ διαφορετικές από το χωριό τους. Θα χωριστούν, θα παλέψουν, θα εναντιωθούν αλλά θα ανακαλύψουν και πράγματα για τον εαυτό τους που δεν περίμεναν ποτέ.
Καλή χρονιά σε όλους! Το 2019 ήρθε πλέον στο τέλος του. Μια αναγνωστική χρονιά γεμάτη θα έλεγα, με πολλές αναγνώσεις και με καινούργιους εμπειρίες. Φυσικά όπως κάθε χρόνο υπήρξαν και αυτές που με απογοήτευσαν κυρίως γιατί είχα ως συνήθως υψηλές προσδοκίες. Θα παρατηρήσετε ότι τα περισσότερα ανήκουν στην νεανική λογοτεχνία. Ένα είδος που παλιά λάτρευα αλλά λόγο ίσως ηλικίας και πιο μεγάλης εμπειρίας έχουμε πλέον μια σχέση αγάπης μισούς θα έλεγα.
Φυσικά εδώ να ξεκαθαρίσω πως κανένα από τα παρακάτω βιβλία δεν τα μισώ, απλά δεν ήταν του γούστου μου ή προσωπικά για μένα και ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετική άποψη. Πάμε να δούμε αναλυτικά 😊
Ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση μου για φέτος ήταν το manga My brother’s Husband που για καιρό μιλούσαν όλοι στο YouTube και η βαθμολογία του στο Goodreads είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Είχα πολλά προβλήματα μαζί του και θέλω σελίδες ολόκληρες για να τα αναλύσω. Επιγραμματικά θα πω μόνο ότι δεν μου άρεσε αρχικά καθόλου ο διδακτικός χαρακτήρας που έβγαζε με έναν δασκαλιστικο τρόπο σαν να απευθύνεται σε κοινό που είναι 8 χρονών και κάτω. Ένα ακόμη κομμάτι που με ξένισε ήταν η ερωτική υπόνοια που αφήνει μεταξύ των ηρώων, όχι γιατί δεν υπήρχε χημεία ή δεν ταίριαζαν αλλά επειδή ένιωθα πως ακύρωνε με αυτό τον τρόπο ότι ήθελε να περάσει (Με τον δασκαλίστικο τρόπο που λέγαμε 😋🤔) Γενικά περίμενα κάτι εντελώς διαφορικό, ίσως πιο τρυφερό και με βάθος.
Ένα ακόμη βιβλίο που δεν το βαθμολογησα άσχημα αλλά ένιωσα να με απογοητεύει ήταν το Χελώνες στο άπειρο του γνωστού John Green. Νομίζω έπεσα στην λούπα για ακόμη μια φορά να παρασυρθώ από αυτά που άκουγα μιας και όλοι μιλούσαν για ένα βιβλίο ακόμη καλύτερο και από το «Λάθος αστέρι». Κάτι που για εμένα δεν ισχύει σίγουρα! Ο John Green έχει ξεχωρίσει γιατί εχει κάτι ιδιαίτερο και πολύ δικό του. Όταν πιάνεις ένα βιβλίο του, ακόμα και αν δεν έχεις δει το όνομα του γραμμένο στο τίτλο, καταλαβαίνεις ότι είναι δικό του, και αν και εν μέρη αυτό μπορεί να θεωρηθεί θετικό, από την άλλη νιώθω ότι τον κάνει να μπαίνει στην διαδικασία να επαναλαμβάνεται και να κουράζει με τις ίδιες ιστορίες και πλοκές. Θέλω να δω κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό γιατί πιστεύω ότι μπορεί και ενώ το Turtles all the way down ξεκινάει τόσο υποσχόμενα στο τέλος καταλήγει όπως όλα τα άλλα του βιβλία.
Είναι το μόνο βιβλίο που βαθμολόγησα τόσο χαμηλά(ένα αστεράκι) Φαίνεται ότι εγώ και ο Charles Bukowski δεν είχαμε και την καλύτερη πρώτη συνάντηση. Θέλω να διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα για να βγάλω κάποιο συμπέρασμα αλλά αυτό το πρώτο δείγμα, δεν μου άφησε καθόλου καλές εντυπώσεις. Το βρήκα χυδαίο και φοβερά επαναλαμβανόμενο χωρίς να βγάζει κάποιο νόημα η ιστορία που μας εξιστορούσε.
Η πολυαναμενόμενη σειρά της χρονιάς μόλις έγινε διαθέσιμη από το Netflix με πολλούς από εμάς να τρέχουμε αγωνιωδώς να την δούμε κατευθείαν. Οχτώ γεμάτα επεισόδια που βασίζονται στα βιβλία φαντασίας του Πολωνού Andrzej Sapkowski που έχουν κάνει ταιριαστια διεθνή επιτυχία, και ενέπνευσε τα γνωστά βιντεοπαιχνίδια του playstation με τον τίτλο THE WITCHER. Η παρόν κριτική δεν εμπεριέχει καθόλου spoilers για τα επεισόδια της σειράς.
Η ιστορία βρίσκεται σε ένα Μεσαιωνικού περιβάλλον κόσμο που εμπεριέχει στοιχεία φαντασίας. Εμείς ακολουθούμε τον Γκέραλ από την Ρίβια έναν μεταλλαγμένο γητευτή τεράτων που τα βάζει με διάφορα πλάσματα όπως βρικόλακες, μάγισσες, λάμιες, Τζίνια, ξοτικά και μαγεμένες πριγκίπισσες. Το πεπρωμένο του όμως τον φέρνει κοντά σε μια παντοδύναμη μάγισσα την Γενεφερ αλλά και το κορίτσι του δάσους την Κύρι. Τρεις χαρακτήρες που θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα στον σκοτεινό και απάνθρωπο κόσμο της Ηπείρου, που τον μαστίζουν συνεχώς πόλεμοι.
Προσωπικά τα βιβλία δεν τα έχω διαβάσει ενώ το παιχνίδι αν και δεν το έχω παίξει έχω δει αρκετές σκηνές του. Όποτε είχα μια μικρή αίσθηση των πραγμάτων αλλά σίγουρα όχι τόσο μεγάλη. Με τις αρχικές εικόνες να μην με έχουν εντυπωσιάσει, ήμουν από αυτούς που πίστευαν πως πιθανόν οδεύουμε προς μια αποτυχία. Στην συνέχεια έρχεται το τρέιλερ όπου εκεί οι προσδοκίες μου ξανά επανέρχονται ενώ τελικά φτάνοντας στο σημείο να δω την σειρά, ένιωσα ότι ειδικά ο Henry Cavill μας έβαλε όλους τα γυαλιά, και έκλεισε τα στόματα όσων έλεγαν ότι δεν κάνει γι’αυτό τον ρόλο. Μιας και το πήρε όλο πάνω του και δημιούργησε μια καταπληκτική φωνή και κινησιολογία σαν να ήταν από πάντα ο Geralt.
Όσο για το υπόλοιπο καστ και τις ερμηνείες. Η Yennefer (που περίμενα να την συμπαθήσω περισσότερο με αυτά που είχα ακούσει 🙊) σίγουρα είναι αυτήν που κλέβει την παράσταση. Η Anya Chalota έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην απόδοση του χαρακτήρα. Την συμπονάς και την μισείς σχεδόν ταυτόχρονα.
Η Ciri ήταν αρκετά πιο άχρωμη ερμηνευτικά αλλά μου άρεσε πολύ το κομμάτι της ιστορίας της. Ο χαρακτήρας από την άλλη που με εξέπληξε ήταν ο Jaskier, μιας και δίνει την δική του χιουμοριστική και ανάλαφρη νότα στην ιστορία. Σε γενικά πλαίσια είμαι πολύ ευχαριστημένη από αυτό το κομμάτι της σειράς.
Life is Art 